Rûşen Şiiri - Hamiyet Yalazan

Yeterince tını belli olmaz,
Vuzûha eriştiremem diye
Yalnızlığımı içime garip acıyla gömdüm.
Gömdüm ki artık;
Tevâzu ile yalvarışım O'na olsun.
Ey kendisiyle ülfet kurulan!
Kendisinde kudret sırları bulunduran!
Ey huzûru ilâhi!
Ey kendisiyle mesrûr olduğum!
İfrâta kaçmaktan koru beni!
Aslı, esası olmayan vehimlerden,
Füsunkâr yalanlardan,
Beyhûde geçen zamanlardan,
Çok yağıp kaybolan yağmurlardan,
Koru beni...
Nâçâr ve muhteriz halimle
Derinden çektiğim âh'larımı,
Sana şikayet ediyorum.
Acıya boyanmış yüreğimi,
Uzletten kurtararak yıka!
Yok olmasın aydınlığın belirtisi,
Hasreti vuslata erdirerek nûr'unu bağışla!
Gönder ruhuma güzide nedim'imi.
Nağmeleri dillendirelim gülzâr'ımızda!
Ey ışık veren sevgili!
Neşemi arttır, yüzü rûşenle!