Ah benim küçük tümörüm
Kendi küçük ama yükü büyük
Ne vardı ders çalışırken aklıma gelmesen,
Yolda yürürken, yemek yerken, biriyle konuşurken neydi aklımdan çıkmayışın
Uzun uzun dalışlarım mutsuzluktan mıdır yoksa umutsuzluktan mı?
Sanırım ikisinden de biraz biraz
Her dakika artık saniyeyi kovalıyor
Her saat her dakikayı
Bir yarıştalar kıyasıya, zaman geçmeli
Şimdiye kadar olduğu gibi
1 yıl öncesi nasıl 1 aya daraldıysa
1 ay da 1 dakikaya sıkışmalı
Bilmeliyim femuru humerusu
Ama bilmemeliyim hakkımdaki düşüncelerinizi
İnsanın sinirliyken söylediği şeyler sarhoş etkisi yaratır
Çünkü ikisinde de aslında söylemek isteyip söyleyemedikleri söylenir
Beyninde daha önce bu cümlelerden oluşan sürekli dönen bir halka vardır da
Halkanın ucu bir türlü açılmaz dışarıya
annem ki, hüzünden bir dağ,
o sabah bir dağ devriliverdi onca gürültüde. öyle bir masa değil devrilen koca bir dağ.
solu gürültü sağı gürültü
öyle ki etrafın gürültüsünden kendi devrilişini duyamadı.
ben ki o sabah bir dağın boğuluşunu gördüm kendi gözyaşlarında
halbuki onca saat bekledi de tufanda, bir Nuh'un gemisi gelmedi yanıbaşına
Bu sefer gizliden gizliye ağlamayacağım
Bu sefer hiç ağlamayacağım
Diyip diyip denizden boncuklarımı siliyorum yüzümden
Sen de görmüyorsun zaten
Uyuyorsun
Hem fiziken hem ruhen
Öyle çok şiir yazmam,
Beni buraya getirecek denli bir hüzün yaşamış olmam gerek
Bir bir eksilirken dostlarım, en azından Sen’im var derdim
Dost diye, sevgili diye, yoldaş diye
Şimdi dünyayı adımlarken adımlarına denk gelmekten çok korkuyorum
Mekanlar, Şehirler değil koca bir dünyada var izlerin
insan değil, koyun sürüsü
düşünüyorum o halde varım diyip yoka tapanlar vallahi koyun sürüsü
koyun dahi zikrederken Allah'ı, bir hayvan olamayanlar bilmem ne sürüsü?
secdeye varmak zor gelirken, sürünmek hoşa gider oldu.
alnını yere koymayacak kadar gururlu ama yerleri öpecek kadar alçak olanlar
söyleyin şimdi kimin kulu kölesi?
Yanılıyorsunuz,
Tokat Karadeniz’de evet ama bütünüyle bir çöl
Ömrümü o çölün kurak topraklarında geçirdim
Ve kim bilir daha kaç yılımı o topraklarda..
1,2,3,4,5
O çatlaklardan atlayıp durdum
Çok geç değil mi?
Çok geç kalıyor her şey.
Büyüyüp çikolatadan çocuklara yardım eli uzatmalıyım
Çikolatadan çocuklarla oyun oynamalıyım, belki fotoğraf çekinirim kucağıma alıp yüzlerimiz gözükmeyen
Dünyayı gezmeliyim, daha istanbula bile gidememişken
Çok geç değil mi?
sabahın ışıkları çarparken yüzüme,
dedim nasıl bakacaksın insanların yüzüne?
Senin yüzünden değil mi ağlaşmalar?
evet benim yüzümden gözlerdeki onca yaşlar.
Dedim kendi kendime nasıl girdin bu işin içine?
Dedim ben girmedim onlar çekti beni kendine.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!