Rumeysa Şiiri - Cafer Petek

canım (ötesi var mı?)
keşke bilebilseydin
anla/
ya bilseydin
nasıl yanar yüreğim
dokunduğunda saçlarina ellerim
nasıl yanar

hayatım
ateş topları fırlatan
gözlerini gözlerimden
ellerini boynumdan
ve ayaklarını yere
ya da beni darağacından
indir

canım bilemezsin
hiçbir zaman avuçlarında
tutamadığın kar tanecikleri gibi
apak umutların
bir kapı zilinde eriyip
ateşten damlalar halinde
yapıştığında yüreğine
neden toprağın üstündese altının
daha cezbedici ve
tahrikkar olduğunu bilemezsin
bilemezsin
henüz tazedir saçların
yorulmamıştır taranılmaktan
ve şımarmayı
oyunbozanlık etmeyi ve
nazlanmayı
en hak edecek yaştasın henüz
bilemezsin

küçüğüm bir tanem bilemezsin
yıldızlardan mahrum gecelerin
hüzünlü yanına doğru
yorgun umarsız neden
uzar sakallarım
ve değdiğinde toprağa uzayan sakallarım
bilemezsin neden
parmaklarım arasından seslenir
kızgın bazan da mütebessim
müşfik ölüm göz kırparak aynalardan

yosun gözlüm
ya sen olmasaydın
olmasaydı gözlerin öfkeme kın
saçların hayat bağım olmasaydı
ellerin ellerimde güneşten bir parça
ya sen olmasaydın
hırpalanmış yüreğimin merhemi

...ve işte küçüğüm
yetiştiğinde raflara boyun
kaybettiğinde şımarma hakkını
kalemle konuşmayı öğrendiğinde
anlaya/bileceksin
nasıl yandı yüreğim
dokunduğunda saçlarına ellerim
nasıl yandı
rumeysa