Bugün yalnızlığı arkadaş seçtim kendime.
Kırk yaşımda ilk kez aklıma estiği için işede gitmedim.
Ve kimseyede haber vermedim.Ne güzel.
Rumeli Fenerinde bir yalnız adam romanı yazmak için ne senaryolar kurdum beynimde.Sahilde dalgaların ve rüzgarın sesi ile dalıp giderken geçmişe denize giren çocuklara bakıyordum.Bir ara daha önce otobüste rasladığım iki aşık dalga kıran üzerinde el ele yürüyorlardı.Sonra omuz omuza
bir taşa oturdular ve tahminim gelecek için hayaller kurdular uzun uzun.Ne komik.
Dalga kıran üzerinde bende dolaştım ve taşlarada oturdum yalnızlığımla omuzomuza.Onların gelecek için hayal kurduğu çizgide benim için tan yeri çoktan ağarmıştı.Ne acı.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta