Ben, öyle eğlenmesini bilen insanlardan değilim.
Disko ışıklarını sevmem, renkli ateş böcekleri gibi yanan lambalardan da kulağımın dibinde davulcu misali sağır edercesine çalan ve adına müzik denilen illetten de haz etmem.
Ben öyle konuşmasını bilen insanlardan değilim.
Özlü sözler söylemeyi sevmem öyle, ezberimde ne şiir gezer ne de Shakespear'dan bir kuple,
Tavlamaya çalışırcasına flörtöz kelimeler savuramam.
Ben düşünebilen insanlardan da değilim.
Varlığımdan bir haber insanlara kendimi göstermeye çabalayamam, felsefeden tuz tanesi kadar anlamam.
Derdi olanın veya olmayanın ne hissettiği umrumda olmaz.
Ben yüceltemem de kendimi, büyük adam olamam.
Kendim gibi birine rastladım mı, utanırım o an.
Öyle eski, öyle tarih oldum ki kimsenin yüzüne dahi bir cesaret edip bakamam.
Rum meyhanesinde son saatler, kadehi kaldırıp masaya vuramam.
Kayıt Tarihi : 27.6.2021 02:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!