Rum Meyhanesi Şiiri - Şeref Işı

Özlediğim bir sen varsın birde senli anılarım ve bu şiir sana canımdan kopanım...

Köhne bir mekanda sölenen şarkıların nağmelerinde kayboldum bu gece
Bir rum meyhanesindeyim denizin kenarında dertlerin ortasında bir yerdeyim
Tahta masamda bir kadeh rakı,iki dilim ekmek ve bir tabak haydari
Bu gece sana kaldırıyorum titreyen ellrimle bütün kadehlerimi
İğnesi tozlanmış antika bir pikapta zeki müren çalıyor ben seni unutmak için sevmedim
Ah geride bıraktığımız o günler güneşin doğuşunu görmek için beklediğimiz geceler
Balkondaki mimozların kokusu hala burnumda ve hasreti eşlik ediyor bu gece masamda
Bu meyhanede herkes birbirini tanır dakikalar kederi vurduğunda gözlerdeki acı aynıdır
Her masada ayrı bir hayat her hayatta ayrı bir hüzün ve sol yanımda yara almış yürekler vardır
Tükenmiş sevdaların kıyasında nöbet tutuar bu sahilin martıları onlardır meyhanecinin en yakın dostları
Garson bir kadeh daha rakı der yoksa ne dişimin ağrısı ne yüreğimin acısı geçer
Gözleri İstanbul kadar güzel sevdiğim son kadehimle ilk kadehim gibi senin için
Meyhaneci seslendi yorgun ama gür sesiyle 'dostlar kapatıyoruz, son yudumları için'
Pas tutan kapının gıcırdısı eşliğinde dışarı çıktığımda güneş doğmak üzereydi
Kalbimde acın,yüreğimde hasretin,gözlerimde hayalin,kulağımda ise o şarkının son sözleri kalmıştı
Gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar yeryüzünde sizin kadar yalnızım...