Rüküş Sevdalar Şiiri - Ahmet İdrisoğlu

Ne zaman olursa olsun,
Hiç bir zaman rüküş gelmez,
Bırak tatsın arkadaş,
Bırak tatsın.

Bırak öğrensin sevmeyi,
Öğrensin sevmeyi,
Sevginin hazzını alsın,
Bırak be arkadaş,
Geçte olsa oda sevgilinin göksüne yaslansın.

Gözlerinde geç kalmanın hüznü olsa da,
Bahar bulutları gibi kalbi
Bırak kabarsın,
Utanmasın aklarından saçının.

O saçlar ki filketelerde sarılı,
Çile yumağınca dolalı anılarda,
Yar parmağının dolandığı günlerdeki heyecan
İstemsel saralarda.

Yangıyla titrerken bedenin,
Dokunmak ne mümkün uzaklardaki sevgiliye,
Değme yaram büyüktür
Dönmüşüm deliye.

Rüküş sevdalar şimdi,
Eskilerden ne kaldı geriye?

Biz
Sevdik mi ölene dek severiz,
Verdiğimiz kalbimiz ellerinde ölür sevgilinin,
Varsan böyle bir sevdaya benimle
Dur önüne kuzey yelinin.

Gün be gün
Sevgili değişmez
Bilesin.

Aşk
İstem değildir bedenlere,
Sen rüküş de istersen,
Ben çoktan veda ettim gidenlere.

Tutardık elinden sevgilinin,
Dolanırdı parmaklarımız çiçek taktığımız saçında,
Uzandığımız ağacın gölgesinde yatarken,
Dinlerdi dallardaki kuşlar
Yükselen nağmeleri dalga dalga.

Biz gerçek sevdalar yaşardık
Çiçek dolu yaylalarda,
Sen rüküş de şehir züppesi
Yalancı dalgalarda.

26.Mayıs.2009 21.35