Ruhunu satanlar Şiiri - İhsan Yatkın

içli bir ezgi sesi var kültürümün tüm deseninde mezopotamyada diclenin kıyısında fıratın heybetinde muradın tam kalbinde hüznün çağlayarak aktığı bu yerlerde.kimi kürt kimi türk kimi arap yürek dili aynı olan bu topraklarda acısı bir sevinci bir kaderi bir aşkları vatan sevgisi olanlar birlik yumağı olmuşları kim çözer kim pişmiş aşa su katar kim bozar kardeşlik notalarını ve kim katleder yetim kalmış ezgileri.halayları horonları.kimler nifak tohumları eker bu bereketlı topraklara hangi cani kardeş kanı ile yıkanır yanlız bizmi kanlı gözyaşı akıtırız içimize analar tek başınamı ağıt yakar feryadlar taş duvarları aşmazmı yoksa dönülmez yollarımıdır dağlar sahipsiz mezarlarmı ömrümüz sessiz bir çığlıkmı feryadımız kimseler duymazmı bi çare olanları yoksa dünya boşaldıda bizimmi haberimiz yok yeryüzünün yetimlerimiyiz kimsesiz ve yanlız vicdan ve merhamet dargınmı bize yürekler parçalanırken ortadoğuda kurban edilirken insanlık üç kuruş etmeyen dünya nimetine çiğnenirken kardeşimin iffeti ve timsah gözyaşı dökerken dünya bizi dolara euroya satarken birileri güçlü hakkını alırken mazlumlardan vicdanlar sağırmı kesildi duyun bizi ey insanlık duyun anlayın ve düşünün...

İhsan Yatkın

"Allah'a ve Resûlü'ne itaat edin ve çekişip birbirinize düşmeyin, çözülüp yılgınlaşırsınız, gücünüz gider. Sabredin. Şüphesiz Allah, sabredenlerle beraberdir." (Enfal Suresi, 46)