Siz hiç ruhunuzu kaybettiniz mi? Hani ölmek gibi değil, 21 gram hafiflemiyorsunuz.
Benim bahsettiğim şey daha çok tüm duygularını yitirmek gibi bir şey. Bütün acılarınıza, sevinçlerinize veya dertlerinize kayıtsız kaldığınız zamanlardan bahsediyorum. Dünya yansa içinde bir çöpüm yok ruh halini tanımlayan zaman dilimini kast ediyorum. Tüm içtenliğinzle şuursuz bir et yığınına dönüştüğünüz andır. İçinizden gelen tek şey nefes almaktır ki nefes almak zaten motor bir reflekstir. Bir de sıvı almak ve beslenmek istersiniz; zevk için değil, içinde bulunduğunuz bedenin tüm bu besinlere ihtiyaç duymasından dolayı beslenirsiniz. Bazen de uzun uzun televizyon seyrediyorsunuz. Zannetmeyin ki eğlence için, yalnızca değersiz vaktinizin akıp gitmesini kolaylaştırdığı için bu hipnoz yöntemine başvuruyorsunuz. Dostlarınız vardır ama aslında hiçbiri yoktur. Telefonlara çıkmazsınız, çıksanız bile ne söyleyecek bir sözünüz, ne de dinleyecek takatiniz yoktur.
Bazen de kalabalığın arasında bulunursunuz. Onları izlersiniz ve hissedebildiğiniz tek şeyi kısa, çok kısa bir süre için hissedersiniz: kıskançlık.
Kıskanırsınız, çünkü hepsinin içinde bir ruh vardır. Onlar seviyorlar, gülüyorlar, ağlıyorlar, onlar sohbet ediyorlar ve onlar yaşıyorlar!
Tamamını Oku
