Dehlizler, karanlık uykuların çetrefilli mahzeni
Yüreğime döküver katran rengi suyunu
Bir çığlık açık eder saklı tuttuğun içini
Kâhinler anlatır mı bu oyunun sonunu
Kokular,kokular, hatıra ve hüzün dolu
Caddeler,kadınlardan kalan kadehleri içer
Zaman dünyanın koynunda bir hayli uykulu
Dakikalar ürkek bir ceylan gibi ruhumdan geçer
Anlatsam anlaşılmaz,anlaşılsa anlatılmaz
Çekiverdim pimini şu delişmen kalbimin
Dokunsam yüreğinizin yaralarına biraz
Dökülürdü damla damla incileri gözlerinizin
Oturdum zindanların o yakıcı tahtına
Ruhumu kilitleyip atıversem denizlere
Bu çözülmez yazgı bilmem kimin bahtına
Düşüp de gidiverir o uzak iklimlere
Çocuksu bir hatıra asıyorum yakama
Beni dünyaya ve sabaha karşı diri tutan
Anıları yaprak yaprak kokladığıma bakma
Hatıraları bir gül gibi koklayan yalnız zaman
2024 OCAK
Kayıt Tarihi : 17.2.2024 21:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!