Ruhunda Var Olan

En çaresiz anlarımda sen varsın yanımda,
Kolumda değil artık,
Yüreğimin orta yerinde —
Bir yangın gibi, sessiz, mavi bir duman gibi…

Ah be, ismini en güzel çiçekten alan,
Ne vardı kalbimi böyle ikiye bölecek?
Bir yanım hâlâ senin,
Bir yanım çoktan sustu.

Senle geçmiş günler,
Bir denizin içinden geçer gibi geçiyor içimden.
Ben suya dokunuyorum,
Su sen oluyorsun.

Oysa gözüm hep kapıya dalıyor,
Telefona değil!
Çünkü biliyorum,
Bir mesaj değil — bir adım kurtarır insanı.

Benimkisi aşk değil belki,
Bir sabır, bir bekleyişin öteki adı.
Gelmediğini bile bile sevmek,
Gelmeyeceğini bile bile inanmak…

Ama bir gün,
Bir zaman gelecek,
Sen geleceksin.

Aklına geçmiş, kaybettiğin zamanlar düşecek,
Bense senden hiç gitmemiş olacağım.

Çünkü aşığım ben —
Ruhunda hep var olan.

Ve bil ki sevgilim,
Ben sana değil,
Sende kalmış bir yarına inanıyorum.
Ruhun mu yakıyor beni,
Yoksa gözlerin mi bilmiyorum artık —
Ama yanmak güzel,
Seninle olduktan sonra…