Ruhuna El Fatiha Şiiri - İzzettin Coşkun

Ve ölüm 
hiç bu kadar yakınıma durmamıştı.

Öyle cansız 
öyle çaresiz bakışan gözlerine tükendim
ve böylesi uyumak hiç yakışmadı bedenine
Böylesi terk edip gitmek 
Böylesi bir cehennem yalnızlığı...

Bütün şiirler tutsak 
Bütün kelimeler dilsizliğe vurulmuş tutsak.
Ve kader vakti göçüp gitmek
Arkasında ecel-i sahipsizlik uğultusu
Öyle bir mahşeri ağıtlar yükselir ki
Ve bir ananın yıkılmışlığı ..

Ölesiye
Ve çıldırasıya ağlamak 
Ve yıldırasıya parçalanmak ne çare?
Gönüller darmadağın
Gözleri zelzele sessizliğine gömülmüş 
Ve göz gözü görmez 
Anılar yedi kat yerin uzağında 
Gönüller olabildiğince biçare
Böyle mahzun böyle yılgın
Ve böyle çaresiz bırakıp gitmeseydin.
Şimdi yıkılmış 
Şimdi paramparça anılar...

Ve tükendim
Küllerinden yaşama ısınmak
Yabancı ellerde bir cehennem yalnızlığı
Şimdi intiharcı bir yalan dolandı yüreğime
Ve intiharcı gözlerinde son buldu cennetim
Yersiz yurtsuz çırpınan
Yaşama sıkılan bir kurşun katilliğiydi sanki
Sığınmacı bir kader tutuşur 
Ve alevlerinde son buluşmaların kehaneti...
Ölmek hiç yakışmadı bedenine.