Ve ölüm
hiç bu kadar yakınıma durmamıştı.
Öyle cansız
öyle çaresiz bakışan gözlerine tükendim
ve böylesi uyumak hiç yakışmadı bedenine
Böylesi terk edip gitmek
Böylesi bir cehennem yalnızlığı...
Bütün şiirler tutsak
Bütün kelimeler dilsizliğe vurulmuş tutsak.
Ve kader vakti göçüp gitmek
Arkasında ecel-i sahipsizlik uğultusu
Öyle bir mahşeri ağıtlar yükselir ki
Ve bir ananın yıkılmışlığı ..
Ölesiye
Ve çıldırasıya ağlamak
Ve yıldırasıya parçalanmak ne çare?
Gönüller darmadağın
Gözleri zelzele sessizliğine gömülmüş
Ve göz gözü görmez
Anılar yedi kat yerin uzağında
Gönüller olabildiğince biçare
Böyle mahzun böyle yılgın
Ve böyle çaresiz bırakıp gitmeseydin.
Şimdi yıkılmış
Şimdi paramparça anılar...
Ve tükendim
Küllerinden yaşama ısınmak
Yabancı ellerde bir cehennem yalnızlığı
Şimdi intiharcı bir yalan dolandı yüreğime
Ve intiharcı gözlerinde son buldu cennetim
Yersiz yurtsuz çırpınan
Yaşama sıkılan bir kurşun katilliğiydi sanki
Sığınmacı bir kader tutuşur
Ve alevlerinde son buluşmaların kehaneti...
Ölmek hiç yakışmadı bedenine.
Kayıt Tarihi : 28.9.2014 22:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!