yol tepinirken parmak uçlarımda
yolcuya koşuyor menzil, tıknefes…
yürek dolusu hevesler gümüş kanatlı
ruhun yelkenleri mavi atlastan…
hasret kokuyor gün yorgunu ümitler
bir ikindi sonrası misali, solgun…
aklın yüzünden düşen bin parça
ruhun yelkenleri öyle düşünceli…
heveslerino bulanık sularında…
mevsimsizliği yaşamakta mevsimler
bir paslı kılıç söyleşmekte kınıyla
ruhun yelkenleri gök yeleli bir kısrak…
yollar ki muhayyileme düşer koyu gölgesi
divanebir kekeme âşık mahcupluğunda
öyle çaresiz, öyle bikes, öyle mahpus
ruhun yelkenleri fırtınada alabora…
Kayıt Tarihi : 26.10.2016 20:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!