Ruhun Sancısı Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Ruhun Sancısı

Ne sessiz çığlıktır ne kalp acısı,
İçsel savaşımın dışsal yankısı.
Bir değil sileyim, bilmem hangisi,
Derinlerden gelir ruhun sancısı.

Adresi yoktur ki sorup bileyim,
Çaresi bilinmez şifa dileyim,
Ne yana yönelsem aksı yol alır,
Kanıma işlemiş, nasıl sileyim?

Dost: Üzülme diyor, güzel olacak,
sabahın ışığı kalbe dolacak,
Şükürden söz eder,bilmem ne demek,
Sabırsız kanaat nasıl bulacak?

Nimete erince benden bilirim,
Hep kendim kazandım,kendi gelirim,
Elimden çıkınca suçlu ararım,
Öfkeye kapılıp gaza gelirim.

Aklımın çokluğu sığmaz pazara,
Yanlışa düşmüşse,bil ki kazara,
Başka bir deyişle:olur kaderim,
Veyahut göz değdi,geldim nazara.

Kısaca,ey dost ne etsem haklıyım,
Kainat içinde özel saklıyım,
Duyulmaz demeyin,güçlü sesim var,
Ben duyar,ben dinler,bundan farklıyım.

Mustafa Hoşoğlu
23.03.2010