Küskünüm hayata
Ruhum, büsbütün çekilen dalgalar gibi
Boğulmaktayım
En derinlerinde okyanusun
Nefesim daralıyor
Sızım azalıyor
Yaklaşınca ölüme
Acınası çığlıklarım kapladı suları
Çırpındıkça dibe çekilen
Sevdikçe sevilmeyen
Kokladıkça solan bir gül edasıyla
Yok olmaya doğru gidiyorum
Dargınım kuşlara
Beni almadıkları için yanlarına
Ruhumun süzülemeyişine
Kırgınım kanadımı kırıp arkada bırakanlara
Beni anlamayanlara
Öfkeliyim sözünün eri olmayana
Bezginim bu hayatın girdabına sürüklenmekten
Canımı yakan insanlara
Yordunuz beni diyip
Çekip dünyanın pimini bir bombaymışçasına Sevdiklerimle gidesim var sonsuzluğa
Onlar benimle gelmeye razılar mı
Yoksa hazırlıksızlar mı
Gerçi kimse sevdiği kadar sevilmemiştir
Bu zorba hayatta
Ama bunca olana rağmen
Yaşama sebebi vardır herkesin
Olmalıdır mutlaka
Eğer olmazsa sorun başlıyor orada
Kayıt Tarihi : 5.11.2020 01:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!