Ruhun Şâd Olsun Anam Şiiri - Hakkı Yurtlu

Takvim Aralık diyor,
Günler Pazar’ı gösteriyordu
Yani, altı Aralık Pazar…
Yıl iki bin on beş.
Malum, mevsim karakış;
Yaralar da azarmış…

Bedenimin solunda bir parça et
Sızlayıp duruyor hayret!...
Yoldayım… dedim devam et
Titreşimli bir telefon: “Annen felç”..

Evet…Her şey böyle başlamıştı
Anne.
Yetiştim hemen hastane’ye.
Hiç de uzak değilmiş Kayseri..
Yoğunbakım’dı girdim içeri..
Tuttum elini, öptüm doyasıya
Gözünü açıp baktın sadece,
Niye beni sarıp kucaklamadın
Söyle Anne!.
Oysa ki,
“Hakkı”m der bir daha derdin
Sarar, bir daha sarardın Anne.

Sen, gurbeti sevmezdin Anne
Anladım ki;
“Beni götür oğlum, bu eller yabancı “
Diyordun.
Bir gün sonra getirdim Yozgat’a…
Gözlerine ışık geldiğini gördüm Anne.
“Sağol oğlum” der gibiydin
Ama, konuşamadın Anne.

Altı gün yattın ya?
Gel de bana sor Anne.
Uyanmadın hiç.
Konuşamadın da..
Karakış’ta güneş de doğdu ama
Sen hiç uyanmadın Anne...
Nöbet tuttum kapında
Yaş gözümde, dua dilimde.

Hep bir şeyler söyledin gözünle
Sıktın elimi, sağ elinle,
Gözlerime baktın.
Ben beden dili bilmem Anne
Söyle, merak ettim “Ne dedin”?

Ne dedin de yapmadım söyle Anne
Niye konuşmadın giderken bana
Çok şey anlatmak istedin aslında,
Ben anlayamadım
Bağışla Anne .

Ama, tüm evlatların geldi ziyaretine
Dünya gözüyle son kez gördün
Hepsini Anne!...
Ama yoğunbakımda….

Benim ki de laf mı Anne
Sen zaten biliyorsun bunları
Gören gözün, gördü bizleri
Sağ elinle, sıktın uzanan elleri..
Ama konuşamadın Anne?
…ve mübarek Cuma günü,
Bırakıp gittin öylece..
On bir Aralık iki bin on beş..
Bilemedim Anne!..
Meğer felç;
Bedeni tutar
Yuvayı yıkar
Beni de öksüz bırakırmış…

Mevsim karakış, doğdu da güneş
Sensiz hayat battı, ölümüme eş

Hatırlar mısın Anne?
Hani, kucağına yatardım çocuk gibi…
Güler ve saçlarımı okşardın..
“Oğlum kocamaan ADAM oldun,
Yatma artık kucağıma…” derdin.
“ADAM” oldum mu bilmem ama;
“SENİ” kaybettim Anne…

Bilseydim ki, büyümek;
“SENİ” kaybetmek
Büyümezdim Anne.

“Hakkı”ını helal ettin mi “Hakkı”na.
N’olur Anne!...haydi söyle…

Ruhun Şad olsun Annemm!...
Mekanın cennet…