Ruhun Ölümle Düeti Şiiri - Atilla Güler

uzun bekleyişlerin ötesinde
uykuda dipsiz sevinçlerin kırgın dilbazlığı
nadide bir çiçeğin kızılında saklı
öfkenin kavurucu ateşi
uykuların savunmasızlığına sığındı cesaretim
paramparça
tutsak bir sıradanlık yalnızlığımın içimde açtığı
uçsuz bucaksız bir boşlukta
serseri gönlümün duyulmayan ayak sesleri
perişan caddelerde sürtüyor ölüm
…gecelerimin kahramanı

ak düşen her günde
bir ilenç soluklanmış zehir dolu
canımın sıkıntısında
köşe kapmaca oynar şeytan
ıskaladığım şişelere doldu hayat
sindirilmiş bir körkütük sarhoşun
son naraları…martılar suskun
ılık bir gün ortasında titriyor düşlerim
nişan tahtasında yine benim ruhum
ırayan her dilek
bir tipi bıraktı ardında

albümlerden dökülen kar tanelerinin beyazı
düştü çamura
şirinlik muskası takınmış yüzümde sahte gülüşlerim
kucağıma düşen her polen
tepetaklak yılgınlığımda
ipoteğe bırakılmış hayatımın
narin incelikleri

bu bir intihar resitali

dilemmalar
dönülmez akşamların ufkunda
açar açmıyor artık yumruları
ha geldi ha gelecek diye beklenen
anmıyor adını bile
puslu
yabancı
yabanıl bakışları

al kınalar yakılmış eller
dualarını yolluyor soluksuz
şimdi ağlama vakti
…şimdi sessizce gitmeli
ırmakların hırçınlığında yitmeli
belki de
kim korkar
hain tırpanından karaların efendisi

olmazların olurluğunun yitik olasılığında
locadan izlendi
ölümün kızıl kasesinden alınan yudum
dudaklardan sızan damlaları içti Juliet

uzan yanıma yalnızlığım
bu kördüğüm bir daha asla çözülmez
uyku vakti geldi
sonsuza