Ruhun maviliği Şiiri - Sami Çiftçi

Ruhum yine sana emanet
O mavi bakan gözlerine
Alıp götürür sonu olmayan maviliklere
El atıp kapatsan da gözlerine
Bu sefer hayale alır ruhumu
Ve fırtınaya tutulmuş deniz gibi
Saçların ah o kara saçların
Sanki kara bulutlar çökmüş de
Okyanuslar hepten boşalmış da
O ucu bucağı görünmeyen
Derinlikleri yağacak yağmurlar dolduracak
Ve beni içine çekecek
Gözlerindeki o nemi silmem için
Yaşların da akmasın okyanusa
Taşar da gözlerinde boğulurum sonra
Kirpiklerin parmaklık olsun sahile
Deniz alsa da beni
Sahilinde kalayım çırılçıplak
Sadece üstümde gözlerin olsun
Ve içimde sana ait ruhum
Islandı ruhum gözlerin açıldığında
Kapatayım o mavi gözlerini
Ki ruhum uçmasın sonu olmayan derinliklerde
Yüreğine al beni yüreğine
Denizinde sahiller soğuk bu mevsimde
Bana soru sorma gözlerime bak
Bakıp da aynaya gör kendini
Baktığında ki görme ruhunu
Çünkü o mavi gözlerinde
Senden habersiz ruhum mesken tutmuş
Ya da at beni ışığı olmayan
Hatta çıkışı olmayan derinliğine
Belki hissedersin yokluğumu içinde
Varlığını aynadaki gözlerinde fark ettiğin gibi
Ne var ki yüreğinin son durağında
Gönül haritamın sana ait parçası
Yoksa daha giremediğim son parçası
Ama unutma gönül haritamda
Sana ayrılmış parçada sadece sen
Yani kraliçesi sen ve askeri
Emri senden emre itaat senden
Anla artık ruhum sana emanet
O sonu olmayan maviliklerinde
Hapsetmişsin beni kirpiklerin arkasında
Beni bırak desem de nafile
Çünkü aynaya baktığımda beni görürsün
Benim ayın gölgesinde
Gölgem olarak seni gördüğüm gibi
Çünkü ruhumun derinliklerinde sen
Ve gözlerin maviliğinde ben
Ve suyun üstündeki gölgede ikimiz varız