Ruhun incindiği anlar...

beni vuracaklar hem de zamansız bir anda
ışığı kesilecek güneşimin
kimse fark etmeyecek karanlıkta
yaprak sarısına büründüğünü rengimin
soluğum kesilecek
beni vuracaklar zarsız_zahmetsiz
ayakta ölen ağaç misali
ruhumu alacaklar bedensiz...

ki
dört büyük çivim hazırken cebimde
beni çakacaklar toprağın damarına tahtasız tabutsuz

beni asacaklar kalabalığın yalnızlığında
dikkatini dahi çekmeyeceğim gönül gözü açıkların
nefesim rehinli
birisinden uzakta olmanın idamı bu
beni asacaklar alaca karanlıklarda
abdestsiz duasız

ki
naftalinli kefenim
beyaz sabunumu öksüz koyacaklar günahkar bedenimden...

Eylül altı 2009