Öyle masummuş gibi bakma yüzüme.
Ezbere bilirim seni.
Ruhun günahkar birdefa.
Özünde var ihanet.
Sen beni sevmedin ki hiç...
Benim kadar yürekli olamadın da.
İşin kolayına kaçtın hep.
Korktun aşk için savaşmaktan.
Herşey
bir çocuk oyunu kadar basit olsun istedin.
Ama olmadı...
Olamazdı da zaten.
Ne savaşlar verildi uğrunda
Ne ömürler tükendi...
Ve...
Aşk böyle beslendi.
Kabul,
Canın acıyabilirdi biraz.
Fakat kimin acımadı ki?
Kolay olan ne var ki hayatta?
Mesela,
Gülün dikeni olmasa
Kalırmıydı değeri.
Yada...
Kardelen ekvatorda açsa
Kardelen olabilirmiydi...
Mecnun vazgeçseydi Leyla'sından,
Ferhat dağları delmeseydi,
Kerem yanmasaydı Aslı için,
Bundan daha mı anlamlı olurdu sevdaları?
Yoksa...
Dahamı haklı gösterirdi bahaneler
Yüreksizliğini...
Ve ihanetini...
Kayıt Tarihi : 1.9.2006 10:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sevilerimle Bekir TEKOĞLU
TÜM YORUMLAR (2)