Ruhun Feryadı Şiiri - Veysel Sıltağ

Hicranlı nağmelerin esiriyim dostum.
Vuslatın hazzını tadamadım hayata küstüm.
Sonsuzluğun girdabında boğuldum,çıkmaz kuyulara düştüm.
Kendine küskün benliğimle yalnız ama yalnız boğuştum....

Aşina oldu ruhum acıların zevkine.
Sorgulamadan daldım hep kavgaların denizine.
Gülümsemeye hasret yüzüme,ahı kaybolmuş soluk benzime.
Söz geçiremedim yüreğime ve de ateşi kor olmuş yitik sevgime.....

Yalnızlığıma inat dolaştım hep yalnız sokaklarda.
Gülümsedi yüzüm sorgularcasına kalabalık yığınlarına.
Kokuşmuş insana manzaralarıyla törpülenen sistemin,anaforuna.
İsyan ettim,lanet okudum ve yine yalnız bir başıma kaldım....

Savaşmaktı muradım,savaşı unutmuş,yiğitliği sentezlemiş yüreğimle.
Yozlaşmaya yüz tutmuş insani değerlerimle.
Sevgimle,sevmeyi bilmeyen aciz gönlümle.
Kalabalık yığınlarına inat sistemle,ve de her meş-aleyle.....