Ya ten kafesime sığmazdı ruhum.
Ya kaybolurdu, ten kafesimde.
Bedenimden, zorla alır Azrail,
Acı çekerim, mevt arifesinde.
Sonra ruhlar âleminde arşta,
Mahşer beklenir, çukur kabirde
Belki meze olursun haşerata,
Daha hesap vereceğiz haşirde.
“Et tırnaktan ayrılır mı hiç” derler
Kabristandan gelir, sessiz çığlıklar.
Bayram arifesi, kabre gelirler,
Bir nebze azalır, ne yalnızlıklar…
2023
Uğur Musab Şahin
Kayıt Tarihi : 28.6.2023 22:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!