Şimdi varalım en zarif şehre…
Sözün uslandığı, kalbin sükût ettiği yere: Medine’ye.
İbrahim Kiraz, burada aşkın en saf halini bulur.
Sihir, kudret, hatta bilgi bile susar.
Sadece “Ya Resûlallah” kalır dudaklarda.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta