Ruhun Bedeniyle Tanışması

Ulus ile Millet:

Bir Ruhun Bedeniyle Tanışması Gibi

Millet, ezelden bir yâr gibidir.
Henüz dünya sahnesine inmeden önce,
ruhlar âleminde bir ahitle sarılmış eller…
Aynı dili konuşur,
aynı kıbleye döner,
aynı destanı söylerler…
Onlar **“birbirini hatırlayan ruhlar”**dır.
Millet, işte bu hatıradır.
Ortak bir hafıza.
Bir geçmiş, bir koku, bir ezgi,
bir türküde buluşan gözyaşı…

Ulus ise beden bulmuş o ruhtur.
Ruh dünyasındaki ahit,
bir toprakta, bir sınırda, bir bayrakta vücut bulur.
Ulus, “Ben artık buradayım” diyen milletin
dünyevî bir tezahürüdür.
Bir vatan, bir anayasa, bir meclis…
Milletin hayâliydi;
ulus, onun beden giymiş hâlidir.

Millet, dervişin yüreğidir;
Ulus, o yüreğin zikre geldiği tekkedir.
Millet, bir meşktir gönülde;
Ulus, o meşkin secdeye dönmüş şeklidir.

Millet; köküdür ağacın,
karanlıkta görünmeyen ama toprağa tutunan.
Ulus; o kökün meyveye durmuş hâlidir,
güneşte olgunlaşan, halka dağıtılan...

Millet; harfleriyle yazılmış bir duadır,
Ulus; o duanın kitaba dönüşmüş hâlidir.

Millet aşkın hatırasıdır;
Ulus aklın kararıdır.
Millet gönülden gönüle akan bir gizli nehir,
Ulus, o nehrin üstüne kurulmuş bir köprüdür.

Millet, vuslatı bekleyen bir sevdadır;
Ulus, vuslatı gerçekleştiren bir nikahtır.

İşte böyledir dostum,
Millet ruhun sesi,
Ulus onun kelimesidir.
Biri ezelî, biri akdîdir.
Ama ikisi bir olduğunda
“İnsanlık Medeniyeti” doğar.