Meğer ruhumu aynasına kadın eli değmeyen bir bakir hayatın saklamışıymışım. Senin içinmiş kirlenmeyeyim diye çektiğim beklemelerin fotoğraflarından bir sergi açtım. Duruşlarım,bunca zaman senden habersiz acıların toplamı bir acıya hazırlamışım kendimi.Seni kıskandığım bütün hisleri kestim hazır kalmalarla
Sana yazdığım onca şiirin onca öykünün fitilini çekti yalnızlığım. Yüreğinin
sıcaklığıymış benim vatanım. Boş yere kendimi başka Leyla kentlerde parçalayıp dağıtmışım. Boş yere salyalara sunulmuş ağır süzülmenin sülünü olmuşum seni senden emmişim. Oysa imkansız tümlenişinin tüllenişinde bir tutuluş menkıbesi
beni sanat özetliyordu..
Bir araya bütün parçalarım gelse kendimden fazla bir şey olurum. Kaostan,kadim olmayan karmaşık bir aşktan.İki nokta arasında bir doğrudan daha önemsi bir hazırlanışı paketlendim.
“İyi dostu olanın, aynaya ihtiyacı yoktur,” diyor Mevlana.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta