Ruhun Alarm Sesleri Şiiri - Ömer Dalman

Üst üste dizildiğinde acılar,
yani acının kısırdöngünde kaybolmaya başladığında benlik,
ara vermesi için bu yola,
dinlenmesi ve dolması için
acı içerikli bıkkınlık mesajları gönderir
tam da doruğuna çıktığında beden acı zevkinin.

alarmlar çalmaya başladığında ruhta,
fırtınalı, kapkara bulutların zevkle üstüne binmişken yine beden
feci bir bezginlik sarar benliği
şaşırır...
tam zevkten kendini teslim etmişken
ruhun ağlama çığlıkları gelir kulaklarına
ve konsantrasyonu mahvolur.

acının köleliğine bir ara vermenin çabasında
kendini hatırlatma görevindedir şimdi ruh...
bıkkınlık işte bundandır.
hatta her şeyin rutininde ara sıra zaten
kapısına uğrar bedenin ruh da;
dinleyen pek olmaz.
zaten ondan çıkar bir sürü rahatsızlık
psikolojik bozukluk
hastalık...

ara-ara kulak verse benlik
bedenini elinin arkasıyla itip de ruh’a;
ne kadar dingin olacağını kendi de bilemez.

Üst üste dizilen mutluluk da, acılar da olsa;
eklenti bir duyguyla kapınızı bir huzursuzluk çalarsa
ruhtur bu inanın!
sadece biraz olsun “ara” istiyordur.

alarmları duyun
kapınızı ona açın
ve sadece sakince bekleyin.

(Şubat 2007)