Ruhumuzun Hüzün Ve Sevinç Gözyaşları

Arkadaştık gerçekten
Arkadaşlığımıza hasretle sıkı sıkı sarılarak
Kopmasın istedik o çocuk halimizle
Sevgiyi yakalamıştık bir kez
Birbirimizi kucaklayarak ayrılık olmasın dedik
Ama yarın ayırıyordu

Ayrı ayrı yerlerde yaşamak zorunda oluşumuz
Bizi bir kat daha birbirimize bağlayarak
Sevgiyi acıyla karıştırıp bize sunarken
Bir daha bunu yaşayamayacaksınız
Der gibiydi sanki

Alaycı bir biçimde
Bizle dalga geçmeye başlayacak olan
Toplumsal kıskaçların henüz daha şimdiden
Ellerimizi ve gönüllerimizi
Kelepçelemeye başladığını görmeden görmenin
Ezikliği ve burukluğu muydu
Bu son demi doyumsuz bir biçimde yaşatan
Ve yaşatırken de
Bizden bir şeylerin koparıp alınması

Nasıl unutubiliriz ki acılar tadlanırken
Kaybetmiştik içimizdeki o yalnızlığımızı
Ve ne çok sevmiştik birbirimizi

En iyisi biz yine
Yaşama dünyamızı şiirde yorumlayıp
İçelim gönlümüzün mantığından şarabı
İnsan insana sadece insanlığını katar
Göçüp giderken bu anlaşılmaz gizeme
Biraz daha ulaştığımız umuduyla mutlu oluruz
Mutlu ettiğimizi sanarak

Bu yolda akıp gideriz geldiğimiz yere
Görevimizi yaptığımızı düşünerek
Ve de kendimizi rahat hissederek

Sonsuzluğa selam götürme bahtiyarlığının rayına
Oturtulurken sıra günümüzde
Yetişmeden o bize
En iyisi mi biz varalım içimizdeki öze