Ruhumuzdan Çalınan Minareler Ayasofya

Ruhumuzdan Çalınan Minareler Ayasofya

Celladına şirin gözükmek için,
Ruhumuzdan çalınan minareler,
Güldürmez bizi, haç artığı, pişkin,
Sarhoş narası, gülünç bahaneler.

Fatihin şanlı mührü Ayasofya;
Ruhun taş duvarlara üflenişi.
Tekbirlerle mamur edilen şehre,
Zikrullahın her an nakşedilişi.

Bir ah, kapına vurulan zincirler!
Boğazımızda paslı ah, izleri,
Heyhat, yutkunuruz demir düğümler,
Ancak, şehadet temizler bizleri.

Ey İstanbul, seni bize sevdiren;
Mevtaya, cana can, veren sevgili.
Sevinç, gözyaşlarımız da gizlenen,
Değil mi kutlu hadisi şerifi?

Üzerimize çöken neyin nesi!
Korku desen değil, ah mı, nefes mi?
Tövbe de; dağlar eriten er kişi,
Senin mahbes-in fikirden kafes mi?

Bir yanımız, ölüden daha ölü,
Bir yanımız, diriden daha diri,
Sinemizde değil mi ki hak mührü,
Tutar elimizden kaldırır biri.