Ruhumun Yalnızlığı
Bir bomba düşüyor duygularıma, şarapnel parçalarını topluyorum yüreğimden. Ortalık kan revan, mahşeri yaşıyor zaman. Bütün vücudu yanan insanın acısını yaşıyorum…
Ruhumu demir parmaklıklar ardına kapadım. Bedenim boş ranza üzerinde sessizce yatarken. Söndürülemeyen bir ateş yığını üzerinde, yüreğim özgürlük şarkıları söylüyor…
Zamanı durdurmaya çalışıyorum… Gözümden akan yaşlar ruhumun ateşini söndürmeye yetmiyor. Karlı bir gecede yaşarken, sabah ayazında esen rüzgâr yüreğimi üşütüyor… Gözümden akan damlarlın gölgesinde ıslanıyorum… Yaşadıklarım aklıma geldikçe kendi kendimin infazını veriyorum…
Gene mi göç başladı… Hadi bedenim yükle umutlarını yalnızlık kervanına. Kapat gözlerini giden yüreğinin ardından, sakladığın ay ışığı gecelerine dön…
Tamamını Oku
Romatik fakat ifadeler dikkatli seçilmiş ustaca işenmiş.
Tebrikler.
Başarılarınızın devamı dileklerimle.
ruhlarımız yalnız kalmaz, duygu durumunzu ifade ettiğiniz hoş bir çalışma olmuş... Başarılar dilerim
Gene mi göç başladı… Hadi bedenim yükle umutlarını yalnızlık kervanına. Kapat gözlerini giden yüreğinin ardından, sakladığın ay ışığı gecelerine dön…
gerçekten mükemmel.kaç defa okudum bu kısmı bılmıyorum.yüreğine sağlık...
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta