Ruhumun Yalnızlığı
Bir bomba düşüyor duygularıma, şarapnel parçalarını topluyorum yüreğimden. Ortalık kan revan, mahşeri yaşıyor zaman. Bütün vücudu yanan insanın acısını yaşıyorum…
Ruhumu demir parmaklıklar ardına kapadım. Bedenim boş ranza üzerinde sessizce yatarken. Söndürülemeyen bir ateş yığını üzerinde, yüreğim özgürlük şarkıları söylüyor…
Zamanı durdurmaya çalışıyorum… Gözümden akan yaşlar ruhumun ateşini söndürmeye yetmiyor. Karlı bir gecede yaşarken, sabah ayazında esen rüzgâr yüreğimi üşütüyor… Gözümden akan damlarlın gölgesinde ıslanıyorum… Yaşadıklarım aklıma geldikçe kendi kendimin infazını veriyorum…
Gene mi göç başladı… Hadi bedenim yükle umutlarını yalnızlık kervanına. Kapat gözlerini giden yüreğinin ardından, sakladığın ay ışığı gecelerine dön…
22.01.2010
deniz
Kayıt Tarihi : 22.1.2011 13:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
duyguların zengin ifadesinin,güçlü ve sağlam cümlelerle dizeleştiği 'yalnızlık'ın konu edildiği yazınızı beğeniyle okudum..tebrik ediyorum..
+10 puan
Çok kısaydı. Nedeni, niçini, nasılı belli değildi.Ama duygulardaki akıcılık, kullanılan özgün imgeler bunları unutturdu bir süreliğine. Kutluyorum Sevgili Avcı...Sevgimle...
TÜM YORUMLAR (13)