Kendime gelmeye ramak kala
Günüm bıkkın, yorgun argın içim
Metanet duvarları yıkık şu ruhumun
Annesini özlediği gibi içimdeki çocuk
Toparlayamadığım ne varsa kırık dökük
Sanki soluduğum hidrojen, oksijen sanıp.
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta