Kendime gelmeye ramak kala
Günüm bıkkın, yorgun argın içim
Metanet duvarları yıkık şu ruhumun
Annesini özlediği gibi içimdeki çocuk
Toparlayamadığım ne varsa kırık dökük
Sanki soluduğum hidrojen, oksijen sanıp.
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Devamını Oku
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta