Ruhumun Penceresi Şiiri - Melek Menekşe

Gecenin bir vakti, mehtabın aydınlattığı o ıssız mekandayım yine
Göğün açık mavi renginde hayal meyal görünen yıldızlar eşliğindeyim
Rüzgar, üflemeye benzer bir nefes gibi, hafiften eserken gözlerim uzaklara dalır
Ruhumun penceresi çok eskilere, o unutamadığım güzellikleri içeren maziye açılır
'Bir zamanlar' derler hep, ve ardından gelen onca 'keşkeler'
Bilincimde yatan anılari bir daha yaşamak pahasına canlandırabilsem
Çocukluk hayallerim, o sevecen günlerim, neşeli dakikalarım bugünüme girse
Koştuğum, coştuğum, eğlendiğim o yeşilimsi bahçeler beni tekrar kucaklasa
Çocuksu hayallerime, şirince gülüşlerime, bazen durup durup küsüşmelerime dönüş olsa
Keşkeler... sadece güzel günlerin anısına çekilen keşkeler... nedenler...
Biliyorum, zaman geri çevirilmez, ne kadar istesende degişmez
Zaman, yıpratan, acıtan zaman, ama bir o kadarda zaman denilen merhem
İyileştirir, yaralarını birer birer kapatır... unutturur belkide... kimbilir
Arkamdan vuran ayın, önüme düşürdüğü gölgedeki alaca karanlık gibi
Birde o semada parlayan unutulmuş, eşsiz yıldızlar gibi...