Ustura kesiği saçlarında adamın, silindi parmak izleri,
Hayata yan bakan duruşuydu, amaçsız sevişmeler,
Çünkü fahişeydi aynalar, kimi görse içine alırdı,
Onlara özendi, aşka her kamaştığında eti,
Kuru bir yağmur olurdum bedenine, istediği her an,
Her yağışta kendini kurşunlayan,
Vahşi bir hayvandır sabrı, dizginleri kendine saklı…
Bir şehir oluyordu onu özlemek, yollar; umudun yorgun asfaltı,
Kavuşmak, sarılışım, bir mülteci yalnızlığa,
Sebepsiz gidişinde doğdu, ruhumun nü tabloları…
Kayıt Tarihi : 8.12.2009 12:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Özge Kocatürk](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/12/08/ruhumun-nu-tablolari.jpg)
BİR EYLÜL AKŞAMINDA
Bu eylül akşamında
O güzel deli gözlerini
Görebilmek için canımı verirdim
Nerdesin nerdesin
Nerdesin nerde
İçim dışım ızdırap
Bir çıkış yolu bilmiyorum
Bana dönmen için
Canımı verirdim
Nerdesin nerdesin
Nerdesin nerde
Her akşam fırtına kar yağmur
Gezdiğimiz yerlerde
Her akşam uğruna ağlıyorum
Sen hiç bilmesen bile
Ruhumdan ayrılığını koparıp
Unutmak istiyorum seni
Unutamıyorum...
—şarkı—
TÜM YORUMLAR (1)