Ruhumun Kuraklığı Şiiri - Veysel Çakır

📚✒️RUHUMUN KURAKLIĞI✒️📚
Kader midir hasretin bir ömür geldi geçti
Can suyu niyetine halimi bir sorsaydın
Gençliğimde ne varsa hepsi de bir bir göçtü
Savmıyor yaralarım bari bir kez sarsaydın

Aldığım her nefesle kopar gibi ciğerim
Uzuvlarım isyanda eza ederler cana
Senin gönül ülkende bu kadar mı değerim
Zülfünün bir telini verir miyim cihana

Kaç geceyi taşıdım sürüyerek sabaha
Hücrelerime kadar haykırarak adını
Beni davet ederken meyhaneler günaha
Değişmedim meylere acıların tadını

Kar yağdırdın güneşe ürün mü verir bağım
Ruhumun kuraklığı çatlatır dimağımı
Başka yere çekmiyor kilitlendi ayağım
Baykuşlar yurt edinir malesef ocağımı

Su gibi hava gibi almazsam olmazımdın
Hicran cehenneminde yolumu arıyorum
Dünya dahi can verse sen benim solmazımdın
Ateşleri gül diye habire sarıyorum

Anlamadı hiç kimse bendeki vahameti
Gizleyerek kendimde bir sır gibi sakladım
Geçirmedim aklımdan yine de nedameti
Hayallerimde seni habire kucakladım

Ebediyet yurdunda bulacağım elbette
Ardınca geleceğim almak için gülümü
Ziyan çektim ömrümü bu yalancı gurbette
Bundan iple çekerim vuslatına ölümü

15/04/2022 Veysel ÇAKIR