Ruhumun Kıvrımları.

Gece çöktü, el ayak çekildi.. sardı sükut;
Başım, ellerimin arasında, kıvranıyorum!
Şaşırdım bu hengâmede neyi sal, neyi tut?
Kayboldum mânâ dehlizinde, aranıyorum…

Sırrîlik, bir görünmez duvar gibi bırakmaz..
Hikmet önünde seranat mı yoksa bu halim?
Hislerim kan içinde, lâkin benden ter akmaz;
Geçiş yok mu buradan, gelecek mi ahvalim?

Ruhumun kıvrımlarında pusu kurmuş suâl..
Görmediğim canımın yakasından tutarak!
Silkeledi, haykırıp: akibet sana muhal!
Söyle, kaç nefes aldın Rabbini unutarak?!.

Mahşerin teessürü konmuş gibi karşıma,
Korkum pay aladursun bu müthiş manzaradan;
Bellikli utancımdan çıktı içim dışıma!
Nefis fırsat kolluyor, çıkabilsem aradan!

Suçlandım.. ben yanarsam şehir de mi yanacak?
Cennetlerin, hoş geldinlerinden mahrum muyum?
Kim kimden müşteki, kim kimden medet umacak?
Bir gece vehimlerime cevap bulur muyum?