Ruhumun Kafesi Şiiri - Hasan Tay

Koptum ruhumun kafesinden dün gece
Etimden, dişimden
Ellerimden sıyrıldım
Bir uçurumdan bıraktım herşeyi
Güya emanet edilmişti.
Alnında, ellerinde dövmeler olan bir kadına
Ben ona anne derdim.
Bir gökyüzü sardı
Lacivert, yapışkan bir gökyüzü
Bir semadayım ki
Her yer tanrının ayak izi
Şimdi
uzaklardan söylenen bir şarkı ömrüm
günahlardan, mahremden uzak
bir damla kristal gözyaşında kaybolan
bir ufka vardık ki
bir çingene ağıdı tadında hıçkırıklarım
nükleer bir inzivaya çekilmiş düşlerinde tanrının
bir düdüğü ile yok olacak evren, korkarım