Ruhumun Evvelyazıları Şiiri - Mehmet Narlı

yolumun üstündeki leyla böyle nereye
çakıl kutularda şimdi çölün yangısı
güller bomba gibi düşüyor bahçelere

tutuş boynumun acemi gergedanı
kalemi unutmadıysan beni mektupla
külün yellere karışacak çünkü
ruhumun evvelyazıları okunduğunda

bir tüneldesin sevgilim resmin çizildiğinden beri
birer gurbetçi gibi parların kıyısında yaşayan
serviler içimizde ölü evleri

koştur atını alevler içindeki hain süvari
ince ve günahkar bir kızdır saçlarında rüzgar
köprülerden geçmedin atından düşmedin nicedir
andolsun köprülerde ruhumun evvelyazıları var