Ruhumûn entarisi Şiiri - Boran İsmail Yı ...

Yazmaya yer arıyordu ömrüm, ama bir ruha denk gelip de yer edinmeyi, hiç düşünmüyordum. Gidip gelip, ekmeğe sarılı çiçekli kağıda seviniyordum. Bir çocuğun saçlarımı okşamasıyla yetiniyordum. Çiçekli elbiseler içinde dönmeyi, şarkılarda kendimi bulduğum faslını, bozuk plak gibi tekrar etmekten usanmıyordum. Sanki ben bu şarkıları ve şiirleri yaşayarak anmak için seviyordum, tek'inliğimi. Ama bazen, güzel gösterişli perdeler çekiyor canım, pencerelerime. Duvarlarımı sıvamak, ütü masası almak, ceviz kıracağı ve fırın. Ve hatırlıyorum, yanılgılarla dolu sandıklarıma kaldırmıştım onları. Yeniden, dökülen duvarlara dayıyorum sırtımı. Gerçeği seviyorum, acı ve çirkin olması, yanıltmayan yerlerinden öpüyorum evreni. Beni, olduğum gibi, bana gösteren çalılar ve bir çırpıda uyuyorum, bendimi. Ben bu yüzden seviyorum kurumuş çiçekleri, ben bu yüzden kendimi; daha ötemiz ve kötüleyeceğimiz yok çünki 💐🌼🌺🎻