Her biri ayrı bir yerde, her biri ayrı anne babadan,
Öz ruhumun üveydi bedenleri,
Biri cilvenaz
Öteki selvinaz,
Ve gülnaz.
Görmesem de olur,
Duymasam da olur,
Bilmesem de...
Her biri, ayrı telden çalar, biri kurt,
Biri tilki,
Biri papağan,
Durmadan;
Benim gönlüm sende değil,
Benim gönlüm sende değil...
Kurt aç,
Tilki kurnaz.
Bunlar değil ruhumun bedenleri,
Hayır demeyi öğrendi öğreneli,
Daha seçici...
Biri ceylan,
Biri ahu,
Huuu;
Kötünün şahı,
Dur bekle.
Tutar ya ruhumun ahı,
Benim gönlüm sende değil,
Benim gönlüm sende,
25/Eylül/2009/Bodrum
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 25.9.2009 23:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yüksel Nimet Apel](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/09/25/ruhumun-bedenleri.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!