Yüksek dağların eteklerinde süzülürken ruhum,
Kaygılı bir şekilde arkasına bakıp duruyor.
Garibim, kendince "Acaba arkamdan gelen var mı ?" diyor.
Kimseyi göremeyince arkasında,
O zaman anlıyor senin için ölürüm diyenlerin ;
Aslında o ölse de hayata devam edeceğini, bir şey olmamışcasına.
Göğün merdivenlerini adım adım çıkarken ruhum,
Ağlayan bir kaç bulut görüyor karşısında.
Soruyor, "Nedir bu ağlamanızdaki mana ? "
Cevap veriyor bulutlar ruhuma,
Arkandan ağlayanların gözyaşları bunlar.
Ufak bir tebessümle,
Masum bir sevinç kaplıyor ruhumu.
Kendi kendine diyor, "Arkamdan ağlayanım var, ne mutlu."
Ah garibim,
Öyle iyi niyetli, öyle saf ki...
Bilmiyor, anlamıyor
O gözyaşlarının en fazla üç gün süreceğini
Bilse zaten boş yere sevinmez idi.
Kadir Dinç 2
Kayıt Tarihi : 4.4.2018 00:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kadir Dinç 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/04/04/ruhumun-arkasindan.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!