Ruhumu Sürüklüyorum Şiiri - Metin Bektaş

Bekliyorum,
ateşten kirpikleriyle
alaca karanlığında akşamın ;
alnı ak dalgalarla söyleşerek
ve bakir bir yalnızlığın
tam ortasında...

Bekliyorum
bir gölge gibi peşinden
ruhumu sürüklüyorum...

Avuçlarını ver bana küçük kız !
Dudaklarımızda ıslıklar
bir masal ülkesinin melodisini
söylesin ;
ve bütün sevişmelerin dışında,
yaz yağmurlarından kalma bir hüzünle,
taze bir gül yaprağını usulca öper gibi
dokunsun dudaklarına dudaklarım
diyemiyorum...

Bekliyorum
ve bir gölge gibi peşinden
ruhumu sürüklüyorum...

Öyle bakma gözlerime
inciler saçan bir bulutun rahmetiyle ne olur ?
Kutsal bir sabah kadar serin
ve bir savaş kahramanının asaletiyle
bakma öyle gözlerime...

Biliyorum
bize böylesi gerek aşkın !...
Sevmek acı çekmek değil mi zaten ?
Vakur ve özgece beklemek değil mi ?
Sevmek ; gönül diyetini ödemek değil midir ;
sevgiliye...

Ey yüreği mercan sularda yıkanmış,
gök sızısı bakışlı kız !...
Görmez misin ruhumun usul, usul yandığını
ney misali...
Bütün vesvesesini yaktım içimin
bak !
Büyük umutların bedelidir çünkü
bu gönül kanı ;
ve sevdanın miracına ermiş bir şairin
seslenişidir bu...

Bu ak köpüklü gönül şarabından
sende iç ;
hadi korkma !
Ve kır çiçeklerinden bir fecr gibi
doğ artık sabahlarıma...

Bekliyorum
ve bir gölge gibi peşinden
ruhumu sürüklüyorum...