Ruhumu Benden Alıp Gülümseyen Esere

Düşmüşüm ben, bir yaprak sarısıyla yerlere
Deşmişim bin mezarlık sonbaharı zamansız
Benliğimin kaybolan bir ömre bedel/cansız
Zehrini içmiş gibi şu yaslı ince dere.

Esiyor bir yabancı lisânıyla saçlarım
Bundan böyle sulara mehtâb görünür yarım
Eskiden bir dünyayı kucaklayan kollarım
Şimdi kapanır oldu, gölgelenen yerlere.

Kaldırımlar alaylı, gece sokaklar tenha
Tekme atarım, cansız, soluyan her sabaha.
İntikamla bakarım taşıdığım bir daha
Ruhumu benden alıp gülümseyen esere.

Toz bulanık bir yolda adım adım düşüşüm,
Sonbahara can atar acıyla her gülüşüm.
Yeni bir çiçek açar, akşama kadar başım
Sevdâsına kapılır uyanamaz ne çare.

Nereye bu yolculuk, ey gârip nasıl şimdi?
Yakar beni ızdırap, ayrılık asıl şimdi.
Bu can, serde cânan geçerken fâsıl şimdi
Bakarım iplik olmuş mecâlsiz geçenlere.