Ruhumu bakışına esir eyledim...

Ruhumu bakışına esir eyledim
Vuruldum,gamzelerinin çiçek olupta açışına
Bir avare,uslanmaz,delibozuktu gönlüm
Çarpıldım nefesinin ruhuma akışına

Önceleri bir hiçtim,insan yerine kondum
Anladım yaşamın güzelliğini aşkınla
Yılların parçaladığı tüm varlığımı
Yapıştırıp birleştirdim asil ruhunla

Yalnızlıklar denizinin en derinlerinde yüzüyordum
Toprağa bastı tekrar ayaklarım senin aşkınla
İçkiyi,şişeleri can dostlarım bilrdim
Titremeyi unuttu ellerim bir bakışınla

Göçmen kuşlara özenirdim,gidecek yerleri vardı
Bomboş,dört duvardı evim dediğim baraka
Sevgilerin çağı eski zamanlarda kaldı sanırdım
Sevgilim sayende yeniden başladım yaşamaya

Sonsuzluklar kadar uzak derdim mutluluk
Sen öğrettin kalbe dolan o duyguyu yine bana
Canım diyen canımın içi Sevgilim
İste,şu değersiz canım da feda olsun sana...

18.mayıs.09.İzmir
Ali Efeoğlu