Ruhumla Savaş Şiiri - Gökberk Tuncer Arslan

Yıllar geçti büyümek yerine yaşlandım.
En güzel zamanlarımda bolca gülerim sandım.
Üstadım Neşet gibi dünyanın rengine kandım.
Cahildim, nasıl da mutluluğa inandım.

Her sabah uyandığımda yüzümde aynı somurtma.
Belki şehirdendir diye gittim buralardan sonunda.
Lakin havadan değilmiş sorun tam da yanımda.
Ruhum...

Kendimi insanlara neden sevdirmeye çalıştım.
Samimiyetimi yanlış anlayanlar benden kaçıştı.
Amacım birkaç insan tanıyıp mutlu olmaktı
Lakin o izin vermedi aksine içime kapattı.

Kendimle bir savaş veriyor ruhum yıllardır.
Umarım kaybetmez yoksa ölüm yakındır.
Hayatım iyice karıştı bir çözüm var mıdır?
Mutlu olmayı bilmeyen birisi insan mıdır?