Ruhumla Dost Şiiri - Mustafa Turhan

Ruhumla dost olup deryada yüzdüm
Bana gelsin deyip üstüne üzdüm

Ruhla çarşı Pazar kelam satarız
Yüzüne güleriz sırta atarız

Ruhumla oturup yazarken anı
Dün bugün yarınla dürdük Kuranı

Ruhumdan dağıttım madde manayı
Dünyadan cennete koydum anayı

Ruhumla güneşe bir ateş yaktık
Zaman mekan kılıp buraya aktık

Ruhumla dünyayı bir bir bölüştük
Benim senin diye çokça ölüştük

Ruhumun sözünü yer gök dinledi
Gönül vermeyenler çoktan inledi

Ruhum değişkendir bazen bir akıl
Bazen şeytan olur bazen bir çakıl

Ruhum ile vücut aşkta birleşti
Mekan benim sandı suyla yerleşti

Ruhum fitne fücru söz ile yazdı
Diyen benim sandı iyice azdı

Ruhuma yüklendi ağır bir semer
Yüklendikçe yükü toprağı emer

Ruhum zevku sefa alırmış meğer
Cenneti sırtından atarsa eğer

Ruhumla uyandım gözlerim açık
Bir beden giyindim ipliği kaçık

Ruhuma Gönüllü geldi çakıldı
Ladandan giden o zeyrek akıldı.

12 Temmuz 2007