Aşksız ve paramparça bir yaşamın kıyısında geçiyor zaman
Yarını olmayan bir sonsuzluk içinde dönüp dolaşıyorum durmadan
Geçmiş kırk üç yıllık ömrüme duyduğum mahçubiyeti saymıyorum bile
Gecenin tek farkı gündüzden daha sessiz kalıp derin düşüncelere gark etmesi
Oysa öyle büyük hayallerim de yoktu hiçbir zaman
Küçüklerinden de zamanla vazgeçtim
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta