Ruhumdaki savaş Şiiri - Orhan Bahadırsoy

Unutacağım dedim, unutamadım gerçi.
Yine sana sığındım ben kimsesiz mülteci.

Ruhumda savaş çıktı, esir düştü düşlerim.
Sesim çıkmasın diye perçinlendi dişlerim.

Sevda mayınlarıyla döşendi tüm yollarım.
Mazi saldırısında yaralandı kollarım.

Böylece bombalandı kana boğuldu ruhum.
Bir sen kaldın geriye, bir de sana umudum…

Bak yine geldim sana geldim ki sarılayım.
Geldim günahlarımla, ey kutsal barınağım!

Bilmem karşılar mısın, bilmem affeder misin?
Başka yolum da yok ki… Bir şeyler söyler misin?

Ben yine biraz deli, çaresizim, yolsuzum.
Sende eskisi gibi hep aşk kokar omuzun.

Bakışından gün doğar zifiri karanlığa.
Nefesinden canlanır cansızlar bir anlığa.

Ruhumun savaşında karanlık ve kan gölü…
Çok fazla yaralı var, sayısız hesapsız ölü.

Ben bu virandan kaçıp geldim senin yanına.
Lütfen biraz ışık saç bu savaş meydanına

Sen barış güvercinim, sana bayrağım beyaz….
Senin olduğun yerde kan da, ölüm de olmaz.