Ruhumdaki İzler Şiiri - Sûzi Kalp

Gündüzler sanki hiç doğmuyor,
Keşkeler peşimi bırakmıyor.
Acılar sağanak gibi yağıyor,
Umuda tutunmak mı zor geliyor?

Geçti sandım her acıyı,
Susturdum o sancıyı.
Kabuk gitti, iz duruyor;
Unuttum derken yeniden yanıyor.

Öyle bir kalp yangını ki,
Keşke açıp görebilsen içimi.
Sönmeyen bir kor ki,
Her nefeste tekrar yakıyor içimi.

Acılar öğretti susmayı, beklemeyi,
Kırık hayallerle yürümeyi.
Yalnızlıkla yürüdüm saatlerce,
Kendi gölgeme sığındım her nefeste.

Söndü heves, soldu düşler avucumda,
Kokusu bile kalmadı artık umutta.
Bir zamanlar içimi ısıtan masal,
Şimdi sızlayan bir hayal...

Belki de hâlâ bir yol vardır uzakta,
Saklı bir gülümseme solgun yaprakta.
Karanlıklar geçer, sabırla, inatla...
Doğar elbet güneş, bir gün hayatta.