Ruhuma öz oldun, cana işledin;
Sen ve Ben karıştık, atamıyorum.
Bahçemde elmayı ilk sen dişledin,
Dalında kurudu, satamıyorum.
Mavi bir menekşe bazen hayalin,
Rüyamın yegâne sahibi sensin.
Anbean laleye benziyor hâlin,
İçimde pervasız gezip, esensin.
Bazen bahar olur; renk renk açarsın,
Gecenin kasveti korkutur beni.
Birgün kışa döner, zulüm saçarsın,
Bilmem ki anlamak mümkün mü seni?
Gözler ışıl ışıl sevda denizi,
Yeşilden maviye renkler öpüşür.
Tavrında görünür Cennet'in izi,
O bahçede nice bülbül ötüşür.
Kadehe dokunsam, içinde meysin;
Gönlümde ateşsin, serabımda göl.
Hasret mi, vuslat mı; nasıl bir şeysin?
"Vahası aranan ruhumdaki çöl! .."
19.01.2014 Fatih-İST.
Enver ÖzçağlayanKayıt Tarihi : 19.1.2014 15:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Vahası aranan ruhumdaki çöl! .." E.Ö.
Yani bakıldığında kaşı gözü yerinde
Ama nedir o halde
Zevken idrâk diye bir tabir var
Hani seçilen kelimeler yemeğin içinde özlemeyen parçacıklar gibi
Ancak böyle anlatabildim
Umarım daha güzel şiirleri vardır değerli kardeşimizin bir çok şiiri içinde
Her şey gönlünüzce olsun.
Üyelerden günün şiiri bölümünde uzun yıllardır sitede yer alan büyüklerimizin şiirlerini görmek çok güzel. Hem Seçici Kurulu hem de günün şiirini-şairini en içten duygularımla kutluyorum.
TÜM YORUMLAR (8)