Ruhumdaki çiçek Şiiri - İlhan Dağdeviren 2

Gülmek kahır içeren bir mektup
Sevmek rüyada gezen bir meczup
Aşk gökyüzüne giden bir kuş
Ömür kuşu bekleyen bir suç

Sokaklar dönmüş bir panayıra
Karanlık ulaşmış aydınlığa
Güneş heybetiyle kaynatmış kanımı
Ruhuma kavuşturmuş yaşamı
Savaş yerini bırakmış barışa
İnsanoğlu tamah etmiş bir karışa
Ruhumda açan çiçek yapmış bunları
Yaşamı anımsatan oymuş aklıma
Onca yağmurun ardından çıkmış
Gökkuşağı gibi yüreğime açmış
Tüm ağıtlar yerini bırakmış mutluluğa
Dünyayı aydınlatan bir güneş tanımı
Abartı olmaz ruhumu canlandırana
Canımı feda ederim ama
Yetmeyeceğinden korkarım ona

Kapkaranlıktı burası biliyor musun?
Aydınlık artık kalıcı biliyor musun?
Ölümle doluydu bu yanım biliyor musun?
Yaşamla taştı bu canım biliyor musun?

Sonsuzluğun tanımı nedir diye sorsanız
Cevabım o olur, o nedir diye sorsanız
Aşktır o derim, ölüm bitiremez bir bilseniz
Gücünüz yetse uğruna dünyayı yıkarsınız
Ölümünüz gelse ölümü öldürür kalırsınız
Zamanınız geçse zamanı umursamazsınız
Öyle bir şey ki bu sen diye bir şey kalmaz
Hayatınızda aşk diye bir şey kalır severseniz
Aşk her yiğidin harcı değildir bir dinleseniz
Aşk geçmişi unutur şimdiyi dinlemez
Seni öldürür ama kalbini gömemez
Aşk karşınıza çıkar ama terketmez
Zaman unutturur asla geçirmez
Sonsuzluğun sonu gelse bitmez
Ruhum unutsa izi gitmez

Bir derste öğrenirsin o dersini
Bin yelle esemezsin o sevgiye
Bir sapmayla çıkarsın o çıkmazdan
Bin kazışta silemezsin o sevgiyi.

Ruhumda bir çiçek doğmuş
Karanlığı ışığıyla kovmuş
Gökyüzü umutla dolmuş
Acı ve ıstırap çiçekleri solmuş
Aşk ve mutluluk çiçekleri büyümüş

Bilemezsin, ne zaman güneş doğar
Göremezsin bazen, yüreğin donar
Ölüm, ruhunda kalacak bir yer arar
Silemezsin, ruhun bir aşk sorar
Bulamazsın, o seninle birlikte doğar

Gökyüzünü kaplar derin bir karanlık
Ruhun dünyada koşturan bir alageyik
Gerçeklerin gözleri yalandan bayık
Aşkın izleri uçuruma giden bir kayık
Ölümden kaçarsın ama yolun oraya açık.

Sana istediğim kadar yazabilirim
Ama yazacak kadar yaşayamam
Sana istediğin kadar ölebilirim
Ama yetecek kadar canım var mı sanmam

Hayatı kendi ellerinle verdiğinin
Renkleri kendi gözlerinle getirdiğinin
Sesleri kendi kalbinle serdiğinin
Acıyı ellerinle koparıp attığının
Bu kısa ömrümü uzattığının
Beni hayallere daldırdığının
Ne zaman farkına varacaksın?

Bu dünya gidici, en az etrafımdaki insanlar gibi
Bir ayna düşün, bir ömrün yansıması gibi
Kırılan camlar, dünyayı süpürüyor gibi
Ölüler ve ölüm, önünde secde ediyor gibi

Benim senden bir isteğim yok diyemem
Sadece ölümümün sebebi değilsin derim
Gökyüzüne bak çok engin ve geniş değil mi?
Gökyüzüne sığmayan hayalim vardı diyebilirim

Yeni doğdum bu hayata bilirsin
Geçmişten gelen derslerimle beraber
Kalbim temizdir bu rüyada bilirsin
Ölüme benzeyen yüreğimle beraber
Yaşamayı hiç sevmiyorum burada bilirsin
Sonu gelecek olan kâbusla beraber
Seni seviyorum desem övünürüm bilirsin
Sevmeye layık olamayacak benle beraber
Gökyüzü kararacak bir fırtınayla bilirsin
Gök gürültüsü altında yok olacak benle beraber
Ve hiç olmamış gibi güleceksin bilirsin
Ayçiçeği kurur ama ay hâlen ışıkla beraber.
Benimkisi bir hüsnükuruntu bilirsin
Ayçiçeği ışığa dönüşmeyi istemekle beraber
Kuruyan yaprakları gerçeği gösterir bilirsin.

Acılar meyhanesinde ilk içeceğimsin
Ölümü gördüğümde ilk söyleyeceğimsin
Yaşamı hissettiğimde ilk anımsayacağımsın
Ömrüm bittiğinde ilkim ve sonum olacaksın

Hayattan yana pek bir beklentim yok
Senden de bir şey beklemiyorum aslında
Benim önemseyeceğim bir hayatım yok
Senden öte bir şey bilmiyorum aslında
Seni sevmek dışında bir isteğim yok
Seni sevmenin yeteceğini sanmıyorum aslında
Senin sevmeni istemek acaba çok mu?
Sevgin olmadan öleceğimi hissediyorum aslında

Bir toprak gibi bekleyeceğim seni
Sessizce yağmura katlanacağım
Adımlarının ağırlığını hissedeceğim
Bir an yaşamayı bekleyeceğim seni

Bana unut deme sakın incitirsin
Ayaklarım kaldırır hâlen beni
Dert değil ben incinirim
Umarım aşkım üzmez seni
Ölsem bile taşıyan ayaklarım
Cam gibi kırılır üzersem seni

Yaşamak ölmekten daha zor
Kaybedeceğim biliyorum
Beklemek yaşamaktan daha zor
Bekleyeceğim biliyorum

Sokakta sebepsizce yanan bir lamba
Birini bekliyor gibi ama nafile
Işığı ona ulaşmaz yanmakla kalır lamba
Ölümü bekliyor gibi ama aşkı?
Senin gerçekliğinde ölebilirim bir anda
Gerçekten seni öldükten sonra da
Bekleyeceğim inanmasan da.

Beni unutacaksın bunun farkındayım
Hem de çok çabuk unutacaksın
Seni unutmayacağım, farkına var
Yaşamayı ve ölmeyi unutacağım
Önemli olan tek bir şey var
Aşkını ölüm boyu saklayacağım.